Je zou denken dat ik na 9 relaties en 11 liefdes geleerd zou hebben niet meer verliefd te worden op vrouwen die nog niet over hun ex heen zijn of andere vage emotionele problemen hebben...Maar nee, niets blijkt minder waar want ik moest een 12-de keer verliefd worden, dit verhaal heb ik al ergens opgeschreven echter niet gepubliceerd om de privacy van sommige mensen te bewaren, dit ga ik ook niet meer doen en ik zal er hier niet over uitweiden... suffice to say, I did it again, ik werd in dit geval weer verliefd op een vrouw die nog niet over haar ex heen was en die vrouw besloot, net als voorgaande vrouwen in mijn leven in die situatie, na een korte en heftige relatie met mij weer terug te rennen naar haar ex. Dit was dus respectievelijk mijn 10-de relatie en 12-de liefde.

Ik moet deze liefde nu afsluiten en het raakt me heel hard moet ik bekennen, ik ben erg boos en verdrietig, vooral op mezelf dat ik me verdomme voor de 12-de keer hier in heb mee laten slepen, zoals ik al zei zou je denken dat ik het onderhand wel geleerd zou hebben en me niet elke keer opnieuw laat meeslepen en kwetsen door vrouwen die onzeker zijn over hun gevoelens en emoties en niet weten wat ze willen. Ik zou willen zeggen dat het allemaal kuthoeren zijn maar ik weet ondertussen echt wel dat het meestal niet zo bedoeld is en dat een paar het er in ieder geval net zo moeilijk mee hebben gehad als ik. Het zou zoveel makkelijker zijn als ik het ze gewoon kwalijk kon nemen en mijn verdriet in woede kon omzetten.Dus nu gaan we voor poging 12 om over een gebroken hart heen te komen.... vraag me af wat het nut er nog van is, misschien beter om dit keer echt van mijn hart een steen te pogen te maken.

Mensen die voorgaande verhalen over mijn relaties kennen zullen weten dat ik in het verleden nogal gebruikt ben door vrienden en vrouwen waar ik verliefd op was. Dit keer ben ik niet echt gebruikt denk ik maar ik ben wel behoorlijk boos, mainly op mezelf... Ik vraag me ook ernstig af wat het nut van verliefdheid voor mij nog is, elke keer weer word mij verzekerd door letterlijk ALLE vrouwen om mij heen hoe zo een lieve en aardige kerel ik wel niet ben, hoe goed in bed en hoe romantisch en hoe ik altijd voor ze klaar sta. Dit is fijn om te weten, maar in het licht van 10 gefaalde relaties ga je je dan wel afvragen wat je daar nou nog aan hebt? Eerlijk gezegd kwetst het me alleen maar om te zien dat mensen waarvan ik weet dat het dikke klootzakken in relaties zijn de leukste en liefste vrouwen hebben en dat mensen zoals ik die alles voor iemand over hebben elke keer weer alleen blijven. Het is daarom niet echt leuk om elke keer weer te horen hoe goed ik ben en hoe zo een lieve vrouw ik verdien, ik ben geneigd om dan te vragen of ze zichzelf zo aanbieden en zo niet dat ze hun mond moeten houden ook al weet ik dat het echt lief bedoeld is. Maar wat ik me vooral nu afvraag is: hoe kan dat?

Kennelijk vallen vrouwen dus niet op de lieve en aardige mannen (met misschien een enkele uitzondering daargelaten) maar eerder op de bastards die juist maar net het hoognodige doen voor hun relatie. Dan vraag ik mij af, hoe kan dat? Je zou toch juist de man willen die helemaal voor je gaat en echt alles voor je over heeft? Waarom doen vrouwen dat? En erger nog, waarom komen ze dan altijd bij mij uithuilen, mij vertellen dat ze wouden dat hun vriend was zoals ik ben, versieren ze mij, duiken ze met mij het bed in en laten me daarna als ik verliefd ben met een gebroken hart achter om naar hun ex terug te rennen en mij nooit meer te spreken en verder te negeren? Ook degene die toegeven wel echt verliefd op mij geworden te zijn... Hoe kan dit? En waarom doe ik het mezelf verdomme elke keer weer aan om er in te geloven?

I guess this image remains true.

Alleen zijn is misschien eenzaam maar ik begin steeds meer begrip te krijgen voor mannen die vrouwen alleen voor de seks willen gebruiken, was het maar zo simpel voor mij...

Basicly, in the end, moet ik constateren dat ik altijd heel geschikt ben om advies te geven aan mensen in een relatie en ik mensen daar kennelijk ook echt mee weet te helpen vaak. Ook ben ik geschikt om bij uit te huilen. Maar kennelijk ben ik zelf gewoon niet capabel ben om een relatie te hebben voor langere tijd. Dus, ik snap vrouwen, alleen niet als ze verliefd op mij zijn of ik op hun kennelijk....

En ik eindig weer redelijk Torn Apart zoals de titel al zegt, het lijkt allemaal zo pointless om dit nog een keer te gaan proberen....

Song text off Ensiferum - Tears, fits perfectly with my current mood:

Tears

Shadows of evening on a traveller´s way
Destiny tells where the strange path will lead you
Alone I´ve been walking this path every day
under the stars and the white silver moon
I hear a song and I´m closing my eyes
while it´s sound is carresing my poor and sad mind
Will you tonight give your promise to me
For one day the silence will sleep in your dreams

I´ve been waiting for so long time
to see the light of golden bright sun
I feel no sorrow in the heart of mine
for the tears of life are now gone

Winds are whispering in the sacred forest
dancing and singing with the red autumn leaves
These memories I could never forget
with rising sun I shall be here with thee

Once there was joy, love and happiness...
Joy is fleeting, love a fable and happiness a delusion...
Now there is a barren wasteland...
Death is beckoning...
And I find myself walking towards him so I can find peace in his sweet embrace...

On Monday the 19th of august (a few weeks ago by now) my old and sweet cat Speedy died. He lived to the ripe old age of 18,5 years old.

I miss him but I am also happy that he died in peace.

He had a tumor in his stomach which I discovered before he really had problems with it, chances that he would survive an operation at his age where very very slim so I decided to have him put down.

He died in my arms while I was hugging him, this was very hard for me but I could see he had enough and was ready to die, he kept purring and looking at me as if to say "It's ok, don't worry, I am happy to go now".

I have had Speedy since 1999, we loved each other very much, he was always sleeping next to me and often would sit in my lap as I was programming. I will truly miss him and frankly, typing this makes me miss him more, so I will keep this blog entry to a minimum.

One of my neighbors advised me to read this poem (Dutch but beautiful): http://www.annemarie-paragnost.nl/gedicht_de_regenboogbrug.htm

Rest in peace my sweet Speedy.

Our yearly family day to remember my grandma and keep contact with all parts of the family.
Only a few pictures but I can say it was a very nice day and we had a lot of fun.