Vandaag merkte ik toch dat ik er nog niet zo over heen ben als ik gisteren dacht....

Ik ben weliswaar niet echt depressief op het moment maar merk wel dat ik haar nog steeds erg mis en er toch echt nog erg verdrietig onder ben dat het zo heeft moeten lopen...

Ondertussen poog ik mezelf vrolijk te houden door uit te kijken naar mijn eerste echte rijles in 6 jaar morgen ochtend en vooral door te gaan met tekenen. Dit laatste kost best moeite want mijn liefde voor haar was mijn inspiratie om weer te gaan tekenen, gelukkig lukt het nog wel een beetje alleen maakt ook tekenen me bij tijd en wijlen erg verdrietig. Laatste dagen teken ik opeens bloemen, dit is best nieuw voor me en valt ook best tegen moet ik zeggen, jullie kunnen mijn werk op dat gebied hier zien. Eigenlijk zie je daar gewoon AL mijn werk.

Hier zijn in ieder geval de laatste 2 die ik getekend heb:

Jim Morrison heeft ooit gezegd:

Friends can help each other.
A true friend is someone who lets you have total freedom to be yourself - and especially to feel. Or, not feel.
Whatever you happen to be feeling at the moment is fine with them.
That's what real love amounts to - letting a person be what he really is.

Ik denk dat dit heel waar is en dat dit belangrijk is in echte liefde en ik hoop dat iedereen iemand vind waar hij/zij dit gevoel mee heeft.

Mijn laatste stukje wat ik geschreven had afgelopen vrijdag was nogal depri.

Ik heb in dit stuk ook niet zo veel te melden alleen dat ik een stuk minder depri ben, ik heb een zeer goed weekeinde gehad, ben weer bezig met rijlessen, heb zelfs mijn schuur opgeruimd en een heel leuk feestje gehad zaterdag avond. Alleen die Jehova's om 11 uur de volgende ochtend op de stoep waren een beetje vervelend.

Ik zou dus willen stellen dat ik die depressie wel weer overleef of al overleeft heb.

Nog een fotootje van hoe mijn schuur er nu uitziet, mensen die de schuur kennen zullen zien hoe zo een mega verbetering dit is :)

Two pictures I took at the birthday of DP.

Another songtext of Ensiferum, this time Lost in Despair, again fits well with my current mood:

I was lost, on my own
and I couldn't bear the thought of my life
I was gone, caught in the torturing memories
And they burned like fire
water can never heal such pain

Can't you believe
Nothing is real
Can't you see
I cannot feel

Take me away
Bury me in the sand
cause after all these years I am still the same
a sad and bitter man

Crush my hope, grow my hate
There's no home for me
Nothing to give, nothing to say
so tell me it's a dream

Another Ensiferum songtekst, this time A Tale of Revenge and again, I can so relate to the text.

He bears a tale so gloom and tragic never to be known
Into darkness now fallen, into hatred now grown
Like stillborn child drifting in the silent seas
Of blood, crushing all his dreams
No castle walls can hold the fury in his eyes
Devotion for death, now controls his life
No gold or silver can bring him consolation
Only one thing is left inside him, the desire of revenge

One light so cold and pale, sleeping quietly all alone
One life so old and gray, wandering away from home

Parted with a horrid cry, snow falls on his grief
United by the sword of wicked screams
What deeds he has done to hear those deadful sounds
In the ruins of memories he wanders, forever bound
Forever bound to death!

Wait for me in the mountains, haunt for me in the winds
Wait for me in the land where nothing lives
Until the day I have found revenge, I will feed my sword
Until my heart is cold, every breath of mine is yours