Persoonlijke Blogs

Ik kreeg het verwijt dat mijn site zo rustig blijft de laatste anderhalve week.

Dit klopt, ik post vrij weinig, ik ben een nieuwe website aan het bouwen, uiterlijk gaat hij niet veranderen maar de huidige drupal installatie raakt vervuild door al mijn experimenten van de laatste 2 maanden. Ook ben ik al een tijdje aan het denken over een andere front pagina, iets wat meer de vorm van een dashboard aanneemt waarop nieuwe content zichtbaar is i.p.v. een lap tekst die hartstikke outdated is. Voorlopig blijf ik hangen op het project om alle data te migreren naar de nieuwe site. Ik heb hier een aantal opties voor gevonden maar geen van alle doen ze exact wat ik wil. Hier zal ik nog een tijdje op moeten studeren vrees ik.

De gebruikers migreren werkte wel vlakkeloos, t.z.t. kunnen mensen die een account hebben testen op http://www.taredhel.org, voorlopig is die website nog helemaal leeg ;)

Dus, vergeef mij als ik hierdoor minder schrijf en teken, dit komt t.z.t. wel weer

Zoals sommige mensen weten speelde ik in het verleden D&D (Dungeons & Dragons). Die groep is door diverse soapachtige perikelen uit elkaar gevallen. Enige jaren lang ben ik bezig geweest om te proberen een nieuwe groep op te richten. Enkele maanden geleden is dit inderdaad gelukt en zijn we na met enige moeite nog 1 persoon te hebben gevonden en wat start problemen, weer gaan spelen onder leiding van DM (Dungeon Master) Dho. Echter, na enkele weken spelen heeft hij aangegeven niet langer DM te willen zijn.

Nadat het even leek alsof we daardoor weer niet verder zouden kunnnen spelen heb ik aangeboden om DM te zijn. Natuurlijk is dit voor mij niet direct het makkelijkste, ik was, at best, een beginnend speler. Maar ik speel nu enkele weken als DM en ik moet zeggen, ik vind het erg leuk. Ook de groep werkt goed mee aan het mij niet al te moeilijk te maken en mij te assisteren in uitzoeken wat er mogelijk is en wat niet, hier is met name ex-DM Dho een grote hulp in. Ik moet nog wel iets beter leren de leiding in handen te houden en mij niet te veel te laten betrekken in de niet gerelateerde gesprekken die er tussendoor plaats vinden maar al doende leert men.

Ik heb er voor gekozen om het mezelf makkelijk en moeilijk tegelijkertijd te maken. Aan de ene kant heb ik er voor gekozen om niet een standaard avontuur te kiezen dus is het moeilijk voor mij om dingen te balanceren en te zorgen dat de party in leven blijft. Hiervoor heb ik al 2 keer on the fly aanpassingen gemaakt aan een tegenstander omdat die te zwak of te sterk was.

Maar ik heb het mij makkelijk gemaakt door voor het avontuur van deze party een wereld te kennen waar ik heel erg bekend mee ben. Namelijk, de wereld van Feist en de Valheru, Moredhel, Eledhel en andere fantasy rassen. Toen ik de wereld koos was er niemand in de party bekend met deze wereld dus was er een risico op spoilers in het verhaal. Inmiddels is er echter een nieuwe speler bij gekomen die die boeken bijna net zo goed kent als ik. Dus nu spelen we de quest for Silverthorn met iemand die spoilers kan geven, een uitdaging voor haar en een uitdaging voor mij. Zij mag de informatie die zij heeft niet doorgeven aan haar karakter, en ik moet het verhaal ook voor haar spannend zien te houden. Ik zou bijna willen dat Robin geen vriendin had gekregen

Maar goed, het is echt een leuke uitdaging en ik heb tot nu toe heel erg veel lol in DM spelen elke vrijdag.

Een quote die ik tegenkwam en wel mooi vond:

All changes, even the most longed for, have their melancholy;

for what we leave behind us is a part of ourselves;

we must die to one life before we can enter another.

 

Nog eentje, gek genoeg nota bene door Steve Jobs, niet gedacht dat ik die man ooit zou quoten behalve om Apple belachelijk te maken:

Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose.

You are already naked. There is no reason not to follow your heart.

 

Gisteren was er een pracht actie van Noobie, helaas had ik er geen camera bij.

Ik liep even naar buiten om van de zon te genieten en Noobie zat op het kleine schuttinkje tussen de tuin van de buren en de mijne in. Hij zag mij, wil naar mij toe dus probeerde hij vanaf de bovenkant van de schutting naar de container te springen, hier zit ongeveer een meter tussen. Helaas voor Noobie is de bovenste plank een beetje los dus toen hij de sprong waagde gleden zijn achterpoten weg.

Hij miste niet alleen faliekant de container, hij lande met zijn hele voorste helft in een emmer die daar al maanden staat, vol met regenwater. Eerst keek hij me verbaasd aan en toen ik begon te lachen raakte hij helemaal in paniek en rende het huis binnen. Natte modderpoten op mijn net geschilderde trap en mijn nieuwe tapijt en overal op de vloer natuurlijk. Ik er achteraan vangen met een handdoek, beest nog harder in paniek. Uiteindelijk had ik hem te pakken toen hij weer naar beneden wou vluchten en kon ik hem afdrogen. Ondanks dat ik veel moest schoonmaken vond ik het erg grappig.

Ik kwam vandaag weer een mooie spreuk tegen, eentje die ik zelf maar eens ter harte moet gaan nemen dringend:

"Schenk je energie aan dingen die je wel kunt veranderen in plaats van haar te verspillen aan wat je niet kunt veranderen." ~ Steve Maraboli

Dit is iets wat ik wel herken, de afgelopen jaren heb ik veel energie gestoken in diverse relaties, elke keer weer vasthoudend en blijven proberen zelfs nadat een relatie niet meer te redden viel of gewoon niet meer de moeite waard was. Ik geef vrij zelden op en soms kost mij dat best veel aan energie maar ook andere dingen, mijn laatste baan ben ik voor het grootste deel kwijtgeraakt omdat ik te depressief was om me goed te concentreren. Dat had ik te danken aan een vrouw die mij de hele tijd aan het lijntje hield, steeds hoop gaf, deed alsof ze mijn vriendin was maar wel elke keer weer terug rende naar haar ex als het puntje bij paaltje kwam.

Vrij recentelijk heb ik weer zoiets achter de rug, eigenlijk het zelfde ook al was de situatie anders. En deze twee waren geen uitzondering in hoe ik behandeld ben, zelfs al waren dit de enige twee waarbij er nog een ex in het spel was. Ik heb dit nu al te vaak gedaan terwijl het mij alleen maar kost. Elke keer weer kost het mij maanden en soms zelf jaren om hier mee om te gaan en overheen te komen. En elke keer ben ik aan het einde degene met verdriet en pijn en problemen terwijl de vrouwen in kwestie vrolijk doorgaan met hun leven en kennelijk nergens last van hebben. Je zou bijna denken dat ze het met opzet doen.

En dit geld niet alleen voor relaties, ook in veel vriendschappen merk ik dit, ik sta klaar voor mensen, ben altijd bereid te helpen, soms zelfs ten koste van mijzelf of dingen die ik zelf op de planning had staan. Dan komt de dag dat ik een beroep doe op diezelfde vrienden en dan zijn de meeste opeens nergens meer te bekennen. Dit is in één geval zelfs zover gegaan dat ik iemand een half jaar een dak boven zijn hoofd heb geboden zonder er iets voor terug te vragen om later te ontdekken dat die persoon met mijn verloofde naar bed toe was geweest.

Langzamerhand begin ik het idee te krijgen dat een groot gedeelte van mijn vrienden kring gewoon niet de moeite en energie die ik in hun steek waard is. Gelukkig zijn er een aantal positieve uitzonderingen zodat ik tenminste weet dat dit niet voor de mensheid als geheel geld. Helaas merk ik door deze ervaringen dat ik de laatste maanden verschrikkelijk veel boosheid in me heb, boosheid die ik niet of nauwelijks kan uiten en waar ik maar zeer moeilijk mee kan dealen. Ik merk dat die boosheid wel bijdraagt in positieve zin aan mijn stukken die ik schrijf voor Groningers in Opstand maar ik merk ook dat het een negatieve invloed heeft op hoe ik me opstel naar mensen om me heen en wat ik van hun tolereer en accepteer en vooral in hoe ik op hun reageer.

En dat komt allemaal omdat ik dingen niet kan loslaten en het blijf willen 'fixen'.

Dus vandaag heb ik een besluit genomen, ik ga geen energie meer steken in mensen die mij gebruiken of kwetsen, ze kunnen de pot op, laat ze maar een keer laten zien dat ze mij ook de moeite waard vinden voor ze verwachten dat ik nog iets voor ze over heb. Het is jammer maar ik moet mijn linkse gedachtegoed dat het belangrijk is om mensen altijd te helpen maar een beetje loslaten en alleen die mensen helpen die ook laten merken dat ze de moeite van het helpen waard zijn. Dan maar wat harder worden en wat minder altijd de open deur policy aanhouden. En al helemaal geen relaties meer aangaan met mensen die psychisch niet stabiel zijn, no matter hoe verliefd ik ben en hoe erg ik van ze houd en ze gelukkig wil maken. In the end ben ik degene met problemen, niet zij...

Als ik niet uitkijk word ik straks nog degene die psychisch niet stabiel is.

Overigens zie ik het leven lang niet altijd zo duister in als vandaag maar ik heb vandaag op persoonlijk gebied wat minder prettige e-mails gehad, een paar vervelende opmerkingen van mensen die ik als vrienden zie naar mijn hoofd gekregen op Facebook en ben afgewezen voor een baan waar ik op gesolliciteerd had. Dus mijn humeur is verre van goed. Daarom is dit stukje misschien wat overdreven ook al zit er een hele dikke kern van waarheid in voor mij persoonlijk.