Energie

Ik kwam vandaag weer een mooie spreuk tegen, eentje die ik zelf maar eens ter harte moet gaan nemen dringend:

"Schenk je energie aan dingen die je wel kunt veranderen in plaats van haar te verspillen aan wat je niet kunt veranderen." ~ Steve Maraboli

Dit is iets wat ik wel herken, de afgelopen jaren heb ik veel energie gestoken in diverse relaties, elke keer weer vasthoudend en blijven proberen zelfs nadat een relatie niet meer te redden viel of gewoon niet meer de moeite waard was. Ik geef vrij zelden op en soms kost mij dat best veel aan energie maar ook andere dingen, mijn laatste baan ben ik voor het grootste deel kwijtgeraakt omdat ik te depressief was om me goed te concentreren. Dat had ik te danken aan een vrouw die mij de hele tijd aan het lijntje hield, steeds hoop gaf, deed alsof ze mijn vriendin was maar wel elke keer weer terug rende naar haar ex als het puntje bij paaltje kwam.

Vrij recentelijk heb ik weer zoiets achter de rug, eigenlijk het zelfde ook al was de situatie anders. En deze twee waren geen uitzondering in hoe ik behandeld ben, zelfs al waren dit de enige twee waarbij er nog een ex in het spel was. Ik heb dit nu al te vaak gedaan terwijl het mij alleen maar kost. Elke keer weer kost het mij maanden en soms zelf jaren om hier mee om te gaan en overheen te komen. En elke keer ben ik aan het einde degene met verdriet en pijn en problemen terwijl de vrouwen in kwestie vrolijk doorgaan met hun leven en kennelijk nergens last van hebben. Je zou bijna denken dat ze het met opzet doen.

En dit geld niet alleen voor relaties, ook in veel vriendschappen merk ik dit, ik sta klaar voor mensen, ben altijd bereid te helpen, soms zelfs ten koste van mijzelf of dingen die ik zelf op de planning had staan. Dan komt de dag dat ik een beroep doe op diezelfde vrienden en dan zijn de meeste opeens nergens meer te bekennen. Dit is in één geval zelfs zover gegaan dat ik iemand een half jaar een dak boven zijn hoofd heb geboden zonder er iets voor terug te vragen om later te ontdekken dat die persoon met mijn verloofde naar bed toe was geweest.

Langzamerhand begin ik het idee te krijgen dat een groot gedeelte van mijn vrienden kring gewoon niet de moeite en energie die ik in hun steek waard is. Gelukkig zijn er een aantal positieve uitzonderingen zodat ik tenminste weet dat dit niet voor de mensheid als geheel geld. Helaas merk ik door deze ervaringen dat ik de laatste maanden verschrikkelijk veel boosheid in me heb, boosheid die ik niet of nauwelijks kan uiten en waar ik maar zeer moeilijk mee kan dealen. Ik merk dat die boosheid wel bijdraagt in positieve zin aan mijn stukken die ik schrijf voor Groningers in Opstand maar ik merk ook dat het een negatieve invloed heeft op hoe ik me opstel naar mensen om me heen en wat ik van hun tolereer en accepteer en vooral in hoe ik op hun reageer.

En dat komt allemaal omdat ik dingen niet kan loslaten en het blijf willen 'fixen'.

Dus vandaag heb ik een besluit genomen, ik ga geen energie meer steken in mensen die mij gebruiken of kwetsen, ze kunnen de pot op, laat ze maar een keer laten zien dat ze mij ook de moeite waard vinden voor ze verwachten dat ik nog iets voor ze over heb. Het is jammer maar ik moet mijn linkse gedachtegoed dat het belangrijk is om mensen altijd te helpen maar een beetje loslaten en alleen die mensen helpen die ook laten merken dat ze de moeite van het helpen waard zijn. Dan maar wat harder worden en wat minder altijd de open deur policy aanhouden. En al helemaal geen relaties meer aangaan met mensen die psychisch niet stabiel zijn, no matter hoe verliefd ik ben en hoe erg ik van ze houd en ze gelukkig wil maken. In the end ben ik degene met problemen, niet zij...

Als ik niet uitkijk word ik straks nog degene die psychisch niet stabiel is.

Overigens zie ik het leven lang niet altijd zo duister in als vandaag maar ik heb vandaag op persoonlijk gebied wat minder prettige e-mails gehad, een paar vervelende opmerkingen van mensen die ik als vrienden zie naar mijn hoofd gekregen op Facebook en ben afgewezen voor een baan waar ik op gesolliciteerd had. Dus mijn humeur is verre van goed. Daarom is dit stukje misschien wat overdreven ook al zit er een hele dikke kern van waarheid in voor mij persoonlijk.