Blogs

Aangezien ik de laatste dagen weer veel Opeth luister en dan met name het album Morningrise hier de songteksten van nummer 3, 4 en 5 van dit album, ik vind ze mooi:

3. Nectar

I arose from the lullaby
Enduring yet another tale
You tempt me again
With your embrace, so tainted
Within the night you beckon
Cursing me with every glance

Bring me through
Carry my empty shadow
And guide me inside your warped labyrinth
To the well of sin
I swear I will always love you

Leave me speechless
Release my yearning
The soil I walk is clad with light
Drifting moons thrust me with their rays
And I fall inside

I lament this heritage
Cannot bid farewell
The pale face...you went as far as you could
And from that moment
I witnessed your beauty, felt your death

Mine is yours, mine is yours

In the wake of dawn
The mist of morning linger before it leaves
Invisible eyes, red reflection
It is you
Smiling in the midst of the moor

4. Black Rose Immortal

In the name of desperation
I call your name
A lamentation I sigh
Again and again

Spiritual eclipse
The gateways are closed for me to seek

The night...
A veil of stars, watching
My shadow is born from light
The light of the eye, in darkness

Over troubled waters memories soar
Endlessly, searching night and day
The moonlight caresses a lonely hill
With the calmness of a whisper

I wear a naked soul
A blank face in the streaming water
It is cold in here
Frost scar my coat with dust

Eyes attach to your mute portrait
We spoke only through thoughts
Together we gazed, awaited
Hours brought thirst and the rising sun

Sunbirds leave their dark recesses
Shadows glide the archways

Do not turn your face towards me
Confronting me with my loneliness
You are in a forest unknown
The secret orchard
And your voice is vast and achromatic
But still so precious

Lullaby of the crescent moon took you
Mesmerized, its kaleidoscopic face
Granted you a hollow stare
Another soul within the divine herd

I have kept it
The Amaranth symbol
Hiddin inside the golden shrine
Until we rejoice in the meadow
Of the end
When we both walk the shadows
It will set ablaze and vanish
Black rose immortal

It is getting dark again
Dusk shuffle across the fields
The evening trees moan as if they knew
At night I always dream of you

5. To Bid You Farewell

I am awaiting the sunrise
Gazing modestly through the coldest morning
Once it came you lied
Embracing us over autumn's proud treetops

I stand motionless
In a parade of falling rain
Your voice I cannot hear
As I am falling again

Devotion eludes
And in sadness I lumber
In my own ashes I am standing without a soul
She wept and whispered: "I know..."

We walked into the night
Am I to bid you farewell?

Why can't you see that I try
When every tear I shed
Is for you?

Sinds ongeveer een week ben ik weer opnieuw aan het tekenen zoals misschien opgevallen is bij mensen die regelmatig deze site bezoeken.

Tot voor kort tekende ik alles aan de hand van video uitleg op youtube, hier heb ik een hoop van geleerd (en een aantal ga ik echt nog een keer kijken en opnieuw proberen) maar ik raakte daar een beetje op uitgekeken merkte ik. Hierdoor, en door wat persoonlijke omstandigheden heb ik dus een tijdje niet getekend. Nu heb ik een nieuwe uitdaging gevonden, het natekenen van karakters uit Anime series, voorlopig alleen de serie Bleach.

Door dit als voorbeelden te gebruiken en zonder uitleg leer ik weer een hoop nieuwe dingen bij. Resultaat, in 24 uur ongeveer 11 tekeningen gemaakt waarvan ik dit persoonlijk de beste vind en deze ook goed gelukt vind.

Het is echt een totaal andere manier van tekenen als je niet eerst uitgelegd word waar je het beste de hulplijnen kunt plaatsen en wat je het beste eerst kunt doen, ik vind het op deze manier weer een hele leuke nieuwe uitdaging dus ik hoop dat ik hier nog een tijdje vol enthousiasme mee door kan gaan. Ik leer weer allerlei truukjes er bij en ook steeds beter waar ik op moet letten bij het tekenen van gezichten. Ook mijn shading technieken gaan erg vooruit vind ik zelf.

Klik hier voor een slideshow van al mijn tekeningen met de nieuwste het eerst.

Ter nagedachtenis van een groot man:

Ook Bob Marley kan het zo af en toe erg mooi verwoorden

Nog een Bleach intro en outro, ik vind de intro zelf mooi, de outro vind ik mooie tekst maar heb ik verder toch wat mixed feelings over:

In this place where I've been washed ashore,
what do people think and feel?
How do they avoid drowning in the wide, deep sea of fate?
You cannot bust yourself, gimme a shout.
To be yourself till death, assure yourself.
You cannot bust yourself, gimme a shout.
To be yourself till death, assure yourself.
Though I might lose tomorrow,
I won't lose even to the one and only now.
Trying to make my voice reach you,
I've just kept on screaming.
Whenever I pursue it, it flees far away.
The second it escapes me, it's right up close again.
The transparent yet invisible other side
to which I keep reaching out my hand.
From the days when I cry as I laugh
to the farthest ends of destiny, I reach out to grasp them.
In this place where I've been washed ashore,
what do people think and feel?
How do they avoid drowning in the wide, deep sea of fate?
I'll turn the darkness into wings, and softly, softly rise.
I'll keep walking, seeking the light I see on the other side.

En de bijbehorende outro:

The wishes I want granted have always dwelt
deep, deep down inside my heart
as they hold their breath and wait for the day they can fly.
Letting go, I no longer need the past.
I used to believe that a bluebird
would bring me happiness, just like in the fairy-tale.
I prayed that I could send my wishes with it
as it flew freely through the blue sky.
But one day it was sure to disappear
like an illusion.
Though I've never once forgotten its blurry form.
It will slip out of my hands,
fall and vanish like a bubble.
Even so, though my feelings will lie
deep, deep in my heart as if asleep,
they will only be holding their breath as they wait.
Letting go, I no longer need the past.