Blogs

Gisteren, helemaal in het teken van het geluk brengende nummer 7 (volgens sommige mensen dan toch), op 07-07-2014 heb ik de eer gehad om aanwezig te zijn bij de bruiloft van Anca en Martin. Martin ken ik al enkele jaren, wij hebben ooit samen voor dezelfde baas gewerkt en altijd contact gehouden, de mooie Anca heb ik gisteren voor het eerst ontmoet. Ik ken haar verder helemaal niet maar ik denk dat Martin een vrouw heeft gevonden die heel goed bij hem past.

Toen we op weg wouden gaan naar het gemeentehuis wou de trouw auto niet starten, zoals je op de foto kunt zien is dit nogal een antieke auto, gelukkig na een stukje duwen met 5 man en een hoop gelach starte de auto alsnog en konden we in optocht naar het gemeentehuis voor de ceremonie.

Persoonlijk vond ik de ceremonie heel mooi en vond ik het heel leuk hoe de buitengewoon ambtenaar het huwelijk voltrok, helaas ben ik haar naam vergeten. Ze begon met vertellen over de zaal waar de bruiloft plaats vond. Dit is de zogenaamde 'kleine ridderzaal' in het gemeentehuis van Veendam. Deze zaal heet zo omdat het houtwerk in het plafond op dezelfde manier is uitgevoerd als in de echte ridderzaal in Den Haag. Ook wees de ambtenaar ons op de mooie glas in lood ramen waar familie wapens van belangrijke families uit het verleden van Veendam waren afgebeeld.

Het viel mij ook op dat de ambtenaar echt de moeite had genomen om het bruidspaar te leren kennen, zo heb ik wat dingen over Martin geleerd die ik nog niet wist, zoals dat hij van geschiedkundige boeken houd en een zekere fascinatie met het oude Rome heeft maar ook hoe hij en Anca elkaar hebben leren kennen.

De plechtigheid zelf was kort maar mooi waarna het neefje van Martin met enige moeite de ringen wist te overhandigen, het jochie is gok ik een jaar of 3 dus het is hem niet kwalijk te nemen dat hij een beetje was afgeleid door het mooie strikje waarmee zijn moeder de ringen had vastgemaakt op het kussentje.

Na de ceremonie zijn we met ons allen gaan barbecueën bij de neef van Martin genaamd Martin. Dat was voor mij even verwarrend want ik heb enige tijd niet begrepen in wiens huis (of eigenlijk tuin) ik nou eigenlijk was. Tijdens de barbecue heb ik heel gezellig zitten kletsen met de ooms en tantes van Martin die mij, door mijn lange haar, direct als ICT'er en dus als collega van Martin herkende. Natuurlijk wou een aantal eerst computer advies maar al gauw hadden we een heel uitgebreid gesprek over een antieke viool die een van hun op zolder heeft liggen. Ik kan het blijkbaar met Martins familie net zo goed vinden als met Martin zelf.

Tussendoor heeft iemand mij nog heel enthousiast de collectie oude en nieuwe brommertjes die ze hadden staan laten zien en met grote trots het wagentje wat ze hebben gemaakt door een motorblokje in een bierkrat te bouwen laten bewonderen. Ik denk dat mijn vader wel eens een uurtje wil rondkijken in die schuur.

Vlak na de ceremonie heb ik even met de eigenaar van die mooie antieke auto staan praten, dit is de zwager van Martin. Hij vertelde mij dat hij de auto niet meer uit durfde te zetten tot hij weer thuis was dus hij heeft hem al die tijd buiten stationair laten draaien tijdens de ceremonie. Ook vertelde hij een anekdote van een bruiloft van een collega van hem ooit waar hij bij was. Toen ze bij die plechtigheid de kerk in liepen stapte de bruidegom per ongeluk op de sleep van de bruid en toen zei zij: 'wat bist toch 'n sukkel.' Waarop hij zei: 'Dou zulst toch nait met 'n sukkel trouw'n' en daarop heeft hij zich omgedraaid en is de kerk uitgelopen zonder te trouwen. Dan ben ik toch blij dat het bij Martin en Anca beter verlopen is.

Tijdens de barbecue waren er wel wat taal problemen met aan de ene kant de Roemeense familie van Anca en aan de andere kant de echte Groningse familie van Martin. Gelukkig gaf dit vooral grappige situaties voor zover ik kon zien. Af en toe was er wat vertaling nodig van Anca maar over het algemeen kon iedereen zich prima redden met handen en voeten en wat Duits en Engels. Hierbij viel het mij erg op dat Martin al best een woordje Roemeens spreekt, veel meer dan ik heb geleerd in drie en een half jaar samen wonen met een Roemeense in ieder geval. Ook viel het op dat Anca het Nederlands ook al goed begrijpt, wederom veel meer dan die Roemeense waar ik mee samenwoonde. Respect voor hun want ze willen kennelijk echt graag elkaars taal leren.

Anca en Martin, ik vond het echt heel leuk om op jullie bruiloft te zijn en ik wens jullie echt heel veel geluk samen en veel plezier op jullie huwelijksreis.

Ik kwam een hele mooie post tegen op Facebook:

Een nummer wat ik tegenkwam toen ik Friends zat te kijken, Wicked Game van Chris Isaak.

The world was on fire and no one could save me but you.
It's strange what desire will make foolish people do.
I never dreamed that I'd meet somebody like you.
And I never dreamed that I'd lose somebody like you.

No, I don't want to fall in love (This world is only gonna break your heart)
No, I don't want to fall in love (This world is only gonna break your heart)
With you (This world is only gonna break your heart)

What a wicked game to play, to make me feel this way.
What a wicked thing to do, to let me dream of you.
What a wicked thing to say, you never felt this way.
What a wicked thing to do, to make me dream of you and,

I want to fall in love (This world is only gonna break your heart)
No, I want to fall in love (This world is only gonna break your heart)
With you.

The world was on fire and no one could save me but you.
It's strange what desire will make foolish people do.
I never dreamed that I'd love somebody like you.
And I never dreamed that I'd lose somebody like you,

No, I want to fall in love (This world is only gonna break your heart)
No, I want to fall in love (This world is only gonna break your heart)
With you (This world is only gonna break your heart)
No, I... (This world is only gonna break your heart)
(This world is only gonna break your heart)

Nobody loves no one.

Tot voor kort had ik er nog nooit van gehoord, het basisinkomen. Maar de laatste weken heb ik aardig wat studies en artikelen hierover, of hieraan gerelateerd, gelezen.

Wat is het basisinkomen eigenlijk?

Mijn eerste reactie toen ik hier uitleg over kreeg was: "dit is de huidige uitkering." Na wat verder lezen en meer uitleg krijgen van chasalin kwam ik er achter dat het dit echt niet is. Het basisinkomen geld voor iedereen. Dit is een normaal basis loon wat iedereen krijgt, ongeacht of hij/zij werkt of niet. Dit loon zou genoeg moeten zijn om iedereen zijn financiële zorgen weg te nemen, om er voor te zorgen dat iedereen huur/gas/licht/water/verzekeringen en voedsel kan betalen en op een normale manier kan leven.

Willen mensen dan nog wel werken?

Ik hoor mensen denken wat ik ook dacht: "Maar dan gaan de meeste mensen thuis zitten." Dit blijkt niet waar te zijn, diverse proeven tonen aan dat mensen die in beslag genomen worden door financiële problemen minder gemotiveerd werken en vooral dat alledaagse rompslomp als de kosten om een auto te laten repareren of een nieuwe wasmachine te betalen daadwerkelijk een schadelijke invloed hebben op iemands IQ. Uit het onderzoek 'Waarom arme mensen domme dingen doen' blijkt heel duidelijk dat dezelfde mensen als ze arm worden er 13 punten in IQ op achteruit gaan. Dit is vergelijkbaar met b.v. een nacht niet slapen of verslaafd zijn aan alcohol. Dus op dat punt zou een basisinkomen al helpen zodat mensen hun 'psychische bandbreedte' daadwerkelijk kunnen gebruiken om te werken.

Zijn mensen dan wel gemotiveerd om te werken?

Wat in het onderstaande filmpje wetenschappelijk onderbouwd word is dat mensen veel liever werken voor de extra's in hun leven dan voor hun basis behoefte, ze zijn hier extra door gemotiveerd, die nieuwe luxere auto is tenslotte veel leuker om voor te werken dan om je maandelijkse huur te betalen. Dus een basisinkomen zou er voor zorgen dat de mensen die werken daadwerkelijk gemotiveerd zijn om harder te werken want ze werken voor de leuke dingen in hun leven. Geef toe, iedereen is veel gemotiveerder om te werken voor iets als een luxere auto of een nieuwe computer dan om de maandelijkse huur of hypotheek te betalen. Ook hierin biedt het basisinkomen een goede oplossing.

Daarnaast is het apart om te ontdekken dat de onderzoeken die in dit filmpje aangehaald worden al jaren bekent zijn maar dat het bedrijfsleven hier niets mee doet. Om de een of de andere reden leeft er bij zowel het bedrijfsleven als de politiek het idee dat straffen en belonen het beste systeem is, dit blijkt niet het geval te zijn en dat is al jaren bekent en bewezen. Wat in het filmpje al gezegd word: "Iedereen weet in zijn hart dat betrokken worden en inspraak hebben een veel grotere motivator is dan een maandelijks loon zonder enige vrijheid. De wetenschap weet het ook al jaren."

Ik vraag me dan waarom onze maatschappij dan niet zo werkt? Tenslotte word het op basisscholen al jaren toegepast, betrek de kinderen bij de les op een persoonlijke manier en ze letten beter op. Waarom snappen bedrijven dat dan niet? Er zijn wel bedrijven die het wel snappen, neem een voorbeeld als Google, de ontwikkelaars daar mogen 20% van hun tijd spenderen aan hun eigen projecten. Uit het filmpje blijkt dat juist daar de meeste successen van Google uit voortkomen, dingen als Gmail, Google Maps en veel meer.

In Amerika zijn er inmiddels bedrijven die met het ROWE systeem werken (word ook vermeld in het filmpje), dit houd in de basis in dat het niet uitmaakt wanneer je werkt, hoe lang je werkt of zelfs maar waar je werkt, als je werk maar gedaan is. Dit systeem leidt tot een grote vorm van vrijheid, iets waar grote bedrijven bang voor zijn want de gedachtegang is dat mensen niet meer zullen werken of in ieder geval hun werk niet naar behoren zullen doen. Maar wat valt op? Mensen die in een soort van keurslijf gedwongen worden, die elke minuut moeten verantwoorden en op die manier micromanaged worden zijn vaker ziek, leveren slechter werk en hebben minder plezier in hun werk. Ook hebben die mensen geen hart voor het bedrijf waar ze werken en zijn dus minder snel bereid om iets extra's te doen of om iets te doen wat ze niet strikt genomen hoeven te doen.

Mijn ervaringen

Dit heb ik zelf heel duidelijk meegemaakt, bij een bedrijf was ik hoofd systeembeheer, had ik grote vrijheid in mijn keuzes en mijn overwerk, werd er makkelijk gedaan als ik eens een middag een uurtje eerder weg wou of een keer een dag een uurtje later wou beginnen aangezien mijn werk altijd af was op tijd en van goede kwaliteit. Helaas ging dit bedrijf door geschuif met aandelen e.d. vrij spontaan failliet.

Daarna kwam ik te werken bij een bedrijf, weer als systeembeheerder, dit keer de enige, met een manager boven mij. Een manager die alles zelf wou beslissen maar die ondertussen vond dat systeembeheerder mislukte ICT-ers waren want anders hadden ze wel een vak geleerd (heeft hij letterlijk tegen mij gezegd in mijn eerste week daar) en zelf absoluut niets snapte van systeembeheer. Dit bedrijf wou van minuut tot minuut weten wat het personeel deed, deed verschrikkelijk wantrouwig en verdacht bij voorbaat iedereen er van dat ze de kantjes er afliepen. Dit was niet alleen de houding van mijn manager maar van de hele directie. Hier voerde ze regels in zoals 'mensen die roken moeten verplicht elke dag een kwartier overwerken want die nemen meer pauzes.' Toen ik eens ging vergelijken hoeveel pauzes de rokers namen en hoeveel pauzes de niet rokers (heel goed te zien aan de hand van computer gebruik en telefoon gebruik) bleek heel duidelijk dat er geen verschil in de pauzes zat. De niet rokers gingen namelijk gewoon mee met de rokers in hun pauze tijd en er waren in het hele bedrijf gemiddeld genomen geen mensen die hun pauzetijden overschreden, natuurlijk waren daar uitzonderingen in maar die waren er zowel onder de rokers als niet rokers en het waren er heel weinig.

Een ander punt wat mij toen al opviel, de mensen die hun pauzes gebruikte om daadwerkelijk even naar buiten te gaan (de rokers dus) waren stukken productiever. Toen ik het hier met een van mijn collega's over had, in dit geval een niet roker, is hij eens een week of twee gaan proberen elke keer met de rokers mee naar buiten te gaan. Ook hem viel het op dat als hij even frisse lucht had gehad en even zijn gedachten verzet had door over andere dingen te praten dan werk hij daarna stukken meer energie had om de laatste paar uur van de dag ook nog productief te zijn. Toch waren dit de mensen die verplicht moesten overwerken.

En wat viel mij nou uiteindelijk op? Ook aan mijzelf trouwens. Het ziekteverzuim was hoger, mensen gingen sneller op zoek naar een andere baan en vooral, mensen vonden het niet belangrijk of het goed ging met het bedrijf, ze hadden het gevoel dat ze voor oplichters werkten en hadden geen goed woord over voor hun bazen. Ik dacht toen dat het gewoon aan de manier waarop dit bedrijf met hun personeel omging lag. Echter, dit is geen uitzonderingen, bij heel veel bedrijven gelden dit soort regels, worden mensen micromanaged en moeten zoveel mogelijk declarabel zijn. Dit heeft bij mijn laatste werkgever geleid tot gigantische security problemen want beveiliging inbouwen in je software kost uren en winst moest maximaal zijn, de oplossing was mij inhuren, mij een goed Intrusion Detection System op te laten zetten en het probleem in de software te negeren. En toen de IDS draaide mij er weer uit gooien want mijn uren waren niet declarabel als security expert. Wat ook niet hielp was dat ik niet voor ze wou gaan liegen over de veiligheid van hun software.

Op deze manier is personeel niet gemotiveerd om eens wat extra te doen voor het bedrijf, als een bedrijf mij elke dag 15 minuten laat overwerken omdat ze mij er bij voorbaat van verdenken dat ik de kantjes er af loop terwijl ik voor het verplicht werd elke dag een half uur overwerkte zonder het ooit te declareren gewoon omdat ik er van houd om dingen af te ronden dan is mijn reactie om ook precies die 15 mins over te werken en dan alles te droppen, probleem met de server? Sorry, ik ben vrij. Kost het ons geld? Niets mee te maken, mijn contract zegt nergens dat ik mijn vrije tijd in het bedrijf moet steken en het zegt wel dat overwerk een dag van te voren aangekondigd moet worden en uitsluitend in overleg plaats vind. En vind je het gek? Als een bedrijf hart voor zijn personeel heeft dan heeft het personeel hart voor het bedrijf. Toen ze die regel nog niet ingevoerd hadden zou ik desnoods tot 10 uur 's avonds gebleven zijn als er problemen waren, wat ik in het begin ook daadwerkelijk regelmatig deed.

Mentaliteit

Wat ik niet snap is waarom onze overheid en het bedrijfsleven dit niet massaal gebruikt. Deze kennis is aanwezig, de onderzoeken die het bewijzen zijn ook voorhanden, al jaren. En toch is de mentaliteit dat alles strenger moet en dat mensen zowat stuk gewerkt worden voor zo min mogelijk geld want het is crisis. Dat de banken hun managers al weer 20% salaris verhoging geven doet er niet toe, het personeel moet nog steeds inleveren en harder werken. Zie ook het artikel op nrc.nl geheten 'Fluim' en het artikel 'ABN Amro en het iets te creatieve zelfbeeld van de bankier' op decorrespondent.nl, beide geven ze aan hoe misplaatst deze salarisverhoging is en hoe erg dit een teken is dat het denken van de bank top niet veranderd is door de crisis en ze hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nog steeds niet nemen.

De mentaliteit die ten grondslag ligt aan het idee dat er zoveel mogelijk geld verdient moet worden ten koste van alles is het probleem van deze samenleving. Geld is een middel om je leven makkelijker te maken, het moet niet het doel zijn. Net als dat je werkt om in je onderhoud te kunnen voorzien en het niet zo moet zijn dat je in je onderhoud voorziet om maar te kunnen werken.

Veranderingen

Al deze onderzoeken wijzen voor mijn gevoel dat er een verandering nodig is van mentaliteit. Op alle gebieden. Laat burgers meepraten in de politiek, geef ze de optie om ideeën aan te dragen en te weten wat er speelt en vooral, luister naar ze. Je zult zien dat mensen geïnteresseerd zullen zijn, meer vertrouwen krijgen in de politiek en beter begrijpen wat er speelt. Een keer in de vier jaar je stem afgeven is niet voldoende, zeker niet als de politici daarna al hun verkiezingsbeloften gewoon vergeten. Geef ze inspraak en laat ze meedenken en luister. Dat werkt. Het werkte in het oude Griekenland, het werkt in het moderne IJsland. Het kan hier ook werken mits voorzichtig en juist geïmplementeerd. Dit is het idee van 'liquid democracy' zoals de PiratenPartij het voorstaat, ik weet niet of hun uitvoering de juiste is maar het is in ieder geval een goed begin.

Ook in het bedrijfsleven geldt dit, laat je personeel meedenken, ideeën aandragen en luister er naar, als je het idee afwijst motiveer dit dan goed zodat het personeelslid wat het aandraagt niet denkt dat hij of zij genegeerd word. Je zult zien dat er de mentaliteit ontstaat zoals bij het eerste bedrijf wat ik noemde, mensen die vrijwillig overwerken, mensen die meedenken over wat het beste is voor het bedrijf, mensen met hart voor de zaak.

Als laatste link wil ik nog het artikel op gewoon-nieuws.nl aanhalen: "Basisinkomen: de oplossing voor economische en sociale problemen." In dit artikel beargumenteerd zelfs een oud topman van de Rabobank dat het basisinkomen een goed idee is en een hele hoop problemen die er nu spelen kan oplossen.

Mijn conclusie

Ik was negatief over het basisinkomen in het begin maar sinds ik hier wat serieuzer over ben gaan lezen en nagedacht heb over mijn eigen ervaringen raak ik steeds positiever. Ik ben er van overtuigd dat de mentaliteit van straffen en belonen goed werkt bij opvoeden en tot op zekere hoogte ook toegepast moet worden in het bedrijfsleven maar ik weet heel erg zeker dat betrokkenheid en inspraak een veel grotere motivator zijn. Ik weet daarnaast uit eigen ervaring dat financiële problemen zo een groot deel van je gedachten kunnen innemen dat de concentratie of de motivatie vinden om een goede sollicitatie brief te schrijven erg lastig is. Dus ik denk dat mensen in een uitkering straffen en te werk stellen indien ze niet snel genoeg een baan vinden of niet bereid zijn hun hele leven achter zich te laten om aan de andere kant van dit land een baan te vinden heel erg demotiverend en negatief werkt.

Het basisinkomen is denk ik een goede stap om deze mentaliteitsverandering mee te beginnen.

*Update 27-06-2014* Mijn broer wees mij naar aanleiding van dit stuk op dit artikel op decorrespont.nl, ik had het al een keer eerder gelezen en het geeft een heel goed overzicht van diverse experimenten die er al gedaan zijn met een basisinkomen in diverse landen en de resultaten hiervan: Waarom we iedereen gratis geld moeten geven