Soms moet je gewoon de humor van dignen inzien zelfs al is het allemaal nog zo vervelend.

Ik heb valentijn een beetje gemist dit jaar want ik had toch echt wat andere dingen aan mijn hoofd (niet dat ik er echt wat aan gemist heb) maar ik vond dit wel een leuke after the fact.

Veel mensen is het opgevallen dat ik de laatste week weinig op Facebook post, ook op deze site heb ik weinig gedaan. Onderstaande zal verklaren waarom ik een beetje moeite heb momenteel met me te focussen op stukjes schrijven of leuke plaatjes posten.
Ik heb erg zitten aarzelen of ik hier wel iets over wou schrijven want dit zijn toch niet de leukste dingen om te beschrijven, maar goed, ik heb besloten er toch een stukje aan te wijden.
Van te voren wel de voetnoot dat ik natuurlijk niet exact weet wat er gebeurd is maar alleen korte berichten krijg van hoe het nu gaat.

Deze week was Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Vooral voor mijn broer en zijn gezin denk ik maar door de spanning en het moeten afwachten ook voor mij zelf en mijn ouders, om over de schoonouders van mijn broer maar te zwijgen.

Wat is er gebeurd?

Vorige week maandag werd de vrouw van mijn broer ziek. Griep en een kaakholte ontsteking. De dokter heeft haar naar huis gestuurd met het advies om uit te rusten en ibuprofen en paracetamol te nemen. Donderdag was er geen verbetering en is ze weer naar de dokter geweest, deze heeft het afgeschreven als een hardnekkige griep en het zelfde advies gegeven. Vrijdag voelde ze zich nog zieker en heeft ze weer de dokter gebeld of is er misschien wel langs geweest. In ieder geval heb ik begrepen dat ze weer het zelfde advies heeft gekregen.

Zondagochtend kon ze niet praten. Ze is hierna met spoed naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek dat ze een hersenvliesontsteking had. De theorie van mijn moeder is dat dit komt omdat de bacterie die de kaakholteontsteking heeft veroorzaakt ook bij haar hersenen terecht kon komen. In het begin leek het mee te vallen. Ze kreeg antibiotica en de artsen deden kalm dus er leek geen reden tot paniek te zijn. Zondagavond echter kwamen ze er achter dat het toch echt niet goed zat dus hebben ze haar met spoed een hersenoperatie gegeven.

Dinsdagochtend leek het wat beter te gaan. Ze kon weer 'ja' en 'nee' zeggen en ze keek ook weer een beetje helder uit haar ogen.

Donderdag heeft ze vier epileptische aanvallen gehad en is ze weer met spoed naar de Intensive Care gegaan waar ze haar in slaap hebben gebracht om de aanvallen tegen te gaan. Op dat moment werd er tegen mijn broer gezegd dat hij zich moest voorbereiden op het ergste.

Vandaag leek dat weer mee te vallen. De aanvallen werden waarschijnlijk veroorzaakt door de antibiotica die ze kreeg. Nu krijgt ze andere antibiotica. De MRI-scan toonde geen extra complicaties aan maar de ontsteking is nog niet weg voor zover ik weer.

Afwachten

Het is nu heel erg afwachten hoe ze hier doorheen komt. Het kan maanden duren voor we zeker weten of en hoe ze herstelt. Er zijn mensen die na zoiets nooit meer kunnen praten of permanent verlamd blijven. Er zijn ook mensen die na 3 maanden weer rondlopen alsof er niets gebeurd is.

Dus hopen en wachten. Dat is voor mij al zwaar, maar ik kan me voorstellen dat voor mijn broer en zijn kinderen nog veel zwaarder is. En eerlijk gezegd, ik kan me niet voorstellen hoe het zal zijn voor haar, ik weet niet of ze dingen bewust meekrijgt maar het lijkt mij ontzettend om niet te kunnen praten. Je kunt niet vertellen hoe je je voelt. Doktoren maken een inschatting van hoe het met je gaat zonder dat jij er iets aan kunt bijdragen. Je man en kinderen kunnen zien maar niets tegen ze kunnen zeggen.

Als ik daar aan denk dan huil ik voor haar, en voor mijn broer en mijn neefjes.

*Update* Enkele uren na dat ik dit geschreven had kwam mijn broer met het nieuws dat ze zowaar vanavond weer een paar woorden kon praten, zij het erg warrig en moeilijk verstaanbaar. Persoonlijk vind ik dit na het slechte nieuws van gisteren erg positief en ben ik erg blij dat te horen.

*Update 14-02* Vandaag is ze naar medium care verhuisd. Ze kan alweer met enige moeite complete zinnen vormen. Geweldig nieuws 

*Update 15-02* Vanochtend kon ze weer een beetje houterig praten, ze kon ook weer zelfstandig opstaan en zelfs zelfstandig haar tanden zelf poetsen. De doktoren spreken inmiddels over een wonderbaarlijk herstel. Ik ben heel blij dat het zo de goede kant op gaat.

*Update 20-02* Ze apped sinds 2 dagen zelf weer haar status door in heldere berichten, ik denk dat we mogen rekenen op een volledig herstel.