view"> Dramatische titel niet? Zo dramatsich is het gelukkig niet. Vandaag heb ik valheru.org weer in gebruik genomen! De site redirect nu automatisch naar valheru.org als je nog binnenkomt via moredhel.org. Dit werkt natuurlijk ook voor m.moredhel.org en www.moredhel.org, beide gaan nu respectievelijk naar m.valheru.org en www.valheru.org. Helaas ging het tijdens het weer live zetten van het oude domein een beetje mis, hierdoor heeft de site vanmiddag een uurtje maar half gewerkt, ik hoop dat niet te veel mensen hier last van hebben gehad. Ook de Hybridauth voor het inloggen met een Google+/Facebook/Linkeding/Twitter account heeft vanmiddag een tijdje niet goed gewerkt. Als het goed is werkt alles nu weer naar behoren. Ik ben erg blij dat mijn site weer op het echte domein draait. |
view"> Eigenlijk klopt deze titel niet meer maar zo blijf ik tenminste consistent. Het gaat stukken beter met mijn schoonzus, ze zit nu doordeweeks in Beatrixoord voor de revalidatie en in de weekeinden komt ze naar huis. Ze zal ook a.s. weekeinde bij het paasgebeuren van de familie aanwezig zijn. Dit geeft in mijn idee aan dat er een compleet herstel aankomt. Dus ik denk dat dit het laatste is wat ik hier over schrijf tenzij er zich nog iets bijzonders voordoet. |
view"> Een paar weken geleden schreef ik het stukje 'Kwalitatief Uitermate Teleurstellend' waarin ik vertelde over de hersenvliesontsteking van mijn schoonzus. Nog maar een korte update. Na het voorspoedige nieuws van 20-02 is het eerst weer slechter gegaan. De otnsteking ging maar niet over, de PICC lijn naar haar hart (waarmee de antibiotica toegediend werd) raakte ontstoken en na enige dagen bleek ook een deel van de hersenen zelf onstoken en opgezwollen te zijn. De arts die tot nu toe de behandeling deed was inmiddels op vakantie heb ik begrepen. De arts die op dat moment de behandeling deed besloot dus mijn schoonzus weer terug te zetten op de antibiotica waar ze eerder al epileptische aanvallen van kreeg. Het was weer twee weken erg spannend maar langzamerhand beginnen de ontstekingswaardes te dalen, deze waarden, gemeten in zoveel gram per liter bloed voor zover ik begreep, zou onder de 10 moeten zitten. Op 04-03 was deze waarde nog 139. Deze waarde is de afgelopen week gestaag gedaald en zit sinds gisteren op 12. Dit is natuurlijk een zeer goed teken. De revalidatie in Beatrixoord was uitgesteld hierdoor maar lijkt nu alsnog volgende week te beginnen. Dit is natuurlijk het verhaal kort samengevat zonder alle stres momenten en de uitgebreide verhalen over het verkeerd plaatsen van de PICC lijn. Deze zal ik jullie verder ook besparen, voldoende om te zeggen dat ik het zeer positief vind dat het de goede kant op gaat. |
view"> Vanavond of meer vannacht zoals het uitgelopen is uiteindelijk, heb ik een nieuwe sectie aan mijn blogs toegevoegd. Het is veel later geworden dan de bedoeling was en ik ben behoorlijk moe, dus ik zal dit stukje erg kort houden. De laatste tijd, vooral sinds ik bij Ted x Groningen ben geweest, kijk ik veel Ted Talks. In het verleden heb ik ook al een aantal keer Ted Talks in mijn blogs gebruikt. Dus leek het mij leuk om een sectie Ted Talks te maken waarin ik de Talks die ik het leukste, boeiendste of indrukwekkendste vond zal delen. Voorlopig zijn er 4 toegevoegd en ik hoop van harte dat andere mensen ze net zo interessant zullen vinden als ik vind. *Updated 20-02* Vandaag heb ik nog wat uitlijning en sizing probleempjes met de Ted Talks opgelost in de mobiele versie vand eze site. |
view"> Veel mensen is het opgevallen dat ik de laatste week weinig op Facebook post, ook op deze site heb ik weinig gedaan. Onderstaande zal verklaren waarom ik een beetje moeite heb momenteel met me te focussen op stukjes schrijven of leuke plaatjes posten. Deze week was Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Vooral voor mijn broer en zijn gezin denk ik maar door de spanning en het moeten afwachten ook voor mij zelf en mijn ouders, om over de schoonouders van mijn broer maar te zwijgen. Wat is er gebeurd?Vorige week maandag werd de vrouw van mijn broer ziek. Griep en een kaakholte ontsteking. De dokter heeft haar naar huis gestuurd met het advies om uit te rusten en ibuprofen en paracetamol te nemen. Donderdag was er geen verbetering en is ze weer naar de dokter geweest, deze heeft het afgeschreven als een hardnekkige griep en het zelfde advies gegeven. Vrijdag voelde ze zich nog zieker en heeft ze weer de dokter gebeld of is er misschien wel langs geweest. In ieder geval heb ik begrepen dat ze weer het zelfde advies heeft gekregen. Zondagochtend kon ze niet praten. Ze is hierna met spoed naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek dat ze een hersenvliesontsteking had. De theorie van mijn moeder is dat dit komt omdat de bacterie die de kaakholteontsteking heeft veroorzaakt ook bij haar hersenen terecht kon komen. In het begin leek het mee te vallen. Ze kreeg antibiotica en de artsen deden kalm dus er leek geen reden tot paniek te zijn. Zondagavond echter kwamen ze er achter dat het toch echt niet goed zat dus hebben ze haar met spoed een hersenoperatie gegeven. Dinsdagochtend leek het wat beter te gaan. Ze kon weer 'ja' en 'nee' zeggen en ze keek ook weer een beetje helder uit haar ogen. Donderdag heeft ze vier epileptische aanvallen gehad en is ze weer met spoed naar de Intensive Care gegaan waar ze haar in slaap hebben gebracht om de aanvallen tegen te gaan. Op dat moment werd er tegen mijn broer gezegd dat hij zich moest voorbereiden op het ergste. Vandaag leek dat weer mee te vallen. De aanvallen werden waarschijnlijk veroorzaakt door de antibiotica die ze kreeg. Nu krijgt ze andere antibiotica. De MRI-scan toonde geen extra complicaties aan maar de ontsteking is nog niet weg voor zover ik weer. AfwachtenHet is nu heel erg afwachten hoe ze hier doorheen komt. Het kan maanden duren voor we zeker weten of en hoe ze herstelt. Er zijn mensen die na zoiets nooit meer kunnen praten of permanent verlamd blijven. Er zijn ook mensen die na 3 maanden weer rondlopen alsof er niets gebeurd is. Dus hopen en wachten. Dat is voor mij al zwaar, maar ik kan me voorstellen dat voor mijn broer en zijn kinderen nog veel zwaarder is. En eerlijk gezegd, ik kan me niet voorstellen hoe het zal zijn voor haar, ik weet niet of ze dingen bewust meekrijgt maar het lijkt mij ontzettend om niet te kunnen praten. Je kunt niet vertellen hoe je je voelt. Doktoren maken een inschatting van hoe het met je gaat zonder dat jij er iets aan kunt bijdragen. Je man en kinderen kunnen zien maar niets tegen ze kunnen zeggen. Als ik daar aan denk dan huil ik voor haar, en voor mijn broer en mijn neefjes. *Update* Enkele uren na dat ik dit geschreven had kwam mijn broer met het nieuws dat ze zowaar vanavond weer een paar woorden kon praten, zij het erg warrig en moeilijk verstaanbaar. Persoonlijk vind ik dit na het slechte nieuws van gisteren erg positief en ben ik erg blij dat te horen. *Update 14-02* Vandaag is ze naar medium care verhuisd. Ze kan alweer met enige moeite complete zinnen vormen. Geweldig nieuws *Update 15-02* Vanochtend kon ze weer een beetje houterig praten, ze kon ook weer zelfstandig opstaan en zelfs zelfstandig haar tanden zelf poetsen. De doktoren spreken inmiddels over een wonderbaarlijk herstel. Ik ben heel blij dat het zo de goede kant op gaat. *Update 20-02* Ze apped sinds 2 dagen zelf weer haar status door in heldere berichten, ik denk dat we mogen rekenen op een volledig herstel. |
© Valheru 2001- - Powered by Drupal - Theme based on Creative Responsive Theme by Zymphonies