Het einde is nu echt nabij
Het einde voor jou en mij
Ondanks mijn hoop en wens
Blijf ik toch echt een mens
En kan ik het niet verdragen
Om telkens weer te vragen
Of jij alsjeblieft bij mij komt
En het niet alweer verdomd
En steeds te blijven hopen
Dat je niet weer gaat lopen
En te bang bent om te komen
Want dan voel ik me genomen
Maar ergens hoop ik eigenlijk toch
Dat jij terugkomt, zonder bedrog
En mij toch in je leven wilt laten
Dat mijn gebeden toch nog baten
Ook al schreeuwt mijn verstand
Breken met deze ongezonde trant
Mijn hart hoopt dat jij het ook voelt
En dat jouw gevoel niet is bekoeld
Dat je toch wat van je laat horen
En je alsnog door mij laat bekoren
Dat jij hier langs komt spontaan
En mij nooit meer wil laten gaan
Zo strijden hart en verstand
God waar ben ik in verzand?
Waarom houd ik zo van jou?
Waarom blijf ik in de rouw?
Het voelt alsof mijn ziel breekt
Dus hoop ik dat jij mij aanspreekt
En ben ik er bang voor tegelijkertijd
Maar toch, ik wil je echt niet kwijt
Net zo min als ik jou wil verliezen
En mijn hart niet wil bevriezen
Wil ik ook niet nog een keer
Dealen met deze pijn, weer
Zo strijden hart en verstand
God waar ben ik in verzand?
Toch blijft het hart telkens winnen
En blijft het in mijn hoofd rondzingen
Dat ik nog steeds wil dat jij terugkomt
En dat onze liefde niet totaal verstomd
Liet jij je hart nou eindelijk maar eens winnen
En ging het maar eens in jouw hoofd zingen