Vandaag las ik een gedichtje op een plek waarvan ik mezelf al meerdere keren heb beloofd er niet meer heen te gaan maar toch kan ik nog steeds de verleiding met enige regelmaat niet weerstaan. Ondanks de tijd die verstreken is had ik erg het gevoel dat het gedichtje op mij sloeg. Ik kan dit natuurlijk grondig mis hebben maar het gevoel blijft.
Dit gedichtje eindigt met:
Ik probeer te vertellen
Dat er niemand is als jij
Ik zou willen stellen dat er ook niemand is als jij en dat ik je nog steeds erg mis.