Hoe deal je met verlies?
Hoe deal je er mee als iemand je gewoon zomaar laat stikken?
Als je denkt dat die persoon van je houd en ze dan vervolgens gewoon niet komt opdagen en ook niets meer van zich laat horen?
Dat doet pijn.
En het voornaamste is niet dat ze mij niet wil, daar kom ik wel overheen.
Maar dat ze het niet de moeite waard vind om even af te zeggen en mij te laten weten waar ik aan toe ben.
Dat geeft mij het gevoel dat ik dus nooit iets voor haar betekend heb.
En daarmee dus het gevoel dat ik gebruikt ben door haar.
Wat er weer voor zorgt dat nu voor mij alle mooie momenten die wij samen hebben gehad overschaduwd worden door het idee dat ik gebruikt ben.
En dat dus al mijn herinneringen aan deze relatie negatief maakt.
Terwijl ik het gevoel had nu toch eens iemand ontmoet te hebben die mij in ieder geval met fatsoen zou behandelen.
Dus ja, dat doet pijn, het idee dat ik me alweer zo vergist heb in iemand.
Maar wat het ergste is.
Hoe kom je daar over heen als je ondanks dat verdriet en die pijn nog steeds elke ochtend als je wakker word als eerste aan haar denkt?
Als je nog steeds als je even voor je uitstaart haar gezicht voor je ziet?
Als je nog steeds elke avond over haar droomt ook al probeer je haar uit je hoofd te zetten?
En als je nog steeds elke dag honderden keren aan haar blijft denken?
Eerlijk gezegd word ik er pissig van op mezelf omdat ik boos genoeg ben om haar nooit meer te willen zien en verdrietig genoeg om het haar zo te vergeven en weer in mijn armen te sluiten.
Als ze gewoon excuses zou maken voor het feit dat ze niet is komen opdagen en mij de gelgenheid geeft dit netjes af te sluiten zou ik er misschien wat mee kunnen.
Nu voel ik me net zo veraden als ik me 2 jaar geleden voelde.
En dat maakt het heel moeilijk om dit een beetje normaal af te sluiten en achter me te laten.
- Log in to post comments