Leven is een lastig iets.
Eigenlijk mag iemand als ik hartstikke gelukkig zijn, ik heb een dak boven mijn hoofd, ik verhonger niet, ik heb een aantal zeer goede vrienden en ouders die bijna altijd voor me klaar staan.
Als ik dan verhalen hoor over sommige landen, over oorlogsgebieden, dan denk ik toch dat ik een heel erg goed leven heb eigenlijk.
Maar waarom ben ik dan niet echt gelukkig met mijn leven?
Waarom is er zo veel wat ik graag anders zou willen en beter wil maken?
Ik zou graag eens een keer een maand hebben waarbij ik niet op het einde van de maand in de financiële nood zit, waarbij ik gewoon mijn huur kan betalen zonder me druk te hoeven maken om eten.
Ik zou graag eens een vriendin hebben die me niet in de steek laat of vreemd gaat, eentje die bij me blijft en samen een toekomst wil opbouwen.
Ik zou graag gewoon naar de winkel kunnen gaan en eens iets kopen omdat ik het wil hebben en het me kan veroorloven en niet omdat ik het echt nodig heb.
En dan lees ik dingen over arme landen, over oorlogsgebieden.
En dan denk ik, ben ik eigenlijk niet verschrikkelijk asociaal dat ik dit soort dingen wil?
Moet ik niet eigenlijk willen dat andere mensen ook geen honger hoeven te lijden?
Dat mensen overal ter wereld een dak boven hun hoofd hebben?
Dat mensen in vrede kunnen leven en gelukkig kunnen zijn?
Deze gedachte gang zette mij aan het denken van de week.
Mensen zijn in principe asociaal.
Mensen willen in eerste instantie wat het beste is voor henzelf.
En eigenlijk alleen maar iets wat goed is voor een ander als dat of in hun eigen belang is of ze zelf al voorzien zijn.
Dit is natuurlijk, dit is het instinct voor zelfbehoud denk ik.
Ondanks dat we verder iedereen om ons heen het beste gunnen, maar wel pas nadat we zelf voorzien zijn.
Maar dit zette mij ook aan het denken over andere zaken.
Wat heb je nou echt nodig om gelukkig te zijn?
En hoe definieer je gelukkig zijn?
Is het niet zo dat de meeste mensen niet zouden weten wat ze nodig hebben om gelukkig te zijn?
Is het niet veel eerder zo dat mensen denken dat ze iets nodig hebben om gelukkig te zijn en er pas na jaren en jaren achter komen dat dat ze eigenlijk ongelukkig maakt.
Kijk naar de persoon die uit een arm gezin komt, die zijn leven lang gewerkt heeft omdat hij/zij niet arm wou zijn.
En die zich aan het einde van zijn leven realiseert dat hij/zij nooit echt tijd heeft doorgebracht met zijn/haar kinderen.
Dat hij/zij nooit heeft genoten van het geld waar al die jaren zo hard voor gewerkt is.
En dat hij/zij zich nu afvraagt waarom niet iets meer tijd genomen om ook te genieten in plaats van altijd met werk bezig te zijn?
En de persoon die alles heeft opgeofferd voor zijn/haar kinderen.
Die een scheiding heeft vermijden om de kinderen een 'heel' gezin te bieden.
Diezelfde persoon die op zijn/haar 65-ste hoort dat zijn/haar kinderen daar niet blij mee waren.
Dat zijn/haar kinderen vanaf hun 10-de ongeveer doorhadden dat de ouders eigenlijk niet van elkaar hielden.
Die persoon dan huilend aan de tafel zit omdat hij/zij zijn/haar hele leven opgeofferd heeft hiervoor.
En die persoon die daarmee zijn/haar kinderen een gigantisch schuld gevoel bezorgd.
Omdat de kinderen het gevoel hebben dat die ouder zijn/haar hele leven voor hun opgeofferd heeft terwijl zij daar eigenlijk niet op zaten te wachten.
Die persoon die moet horen als zijn/haar kinderen 30+ zijn dat het liefdeloze voorbeeld van de ouders geleid heeft tot een heel erg vreemd beeld van een goede relatie.
En die moet constateren dat zijn/haar kinderen een vreemd beeld van huwelijkse trouw hebben.
En dan moet bedenken dat als hij/zij indertijd gewoon de scheiding had laten doorgaan dat dan alle mensen die er bij betrokken zijn gelukkiger geweest zouden zijn en dat zijn/haar kinderen dan waarschijnlijk een veel betere toekomst hadden gehad.
Dus ik ben er van overtuigd dat mensen bijna altijd een verkeerd beeld hebben van wat nodig is om gelukkig te zijn.
Vaak een materialistisch beeld.
Of het idee van die perfecte liefde.
Of die droom baan.
Allemaal beelden waar je inderdaad gelukkig van kunt worden.
Maar ook allemaal dingen die lang niet voor iedereen weggelegd zijn.
Geluk zit in kleine dingen zegt men.
Ik denk dat dit waar is, ik kan bijvoorbeeld een hele goeie dag hebben als een van mijn katten mij na een nacht goed slapen wakker maakt door kopjes te geven.
Maar ik kan een hele slechte dag hebben als die kat datzelfde doet na een nacht wat minder goed slapen.
Uiteindelijk denk ik dat mensen het gelukkigste zijn als ze hun hart volgen, maar ja, soms is dat makkelijker gezegd dan gedaan helaas.
- Log in to post comments